Her galaksinin merkezinde kara delik bulunduğu tahmin ediliyor. Hawking’e göre kara delikler tam anlamıyla ‘kara’ değil çünkü çok düşük seviyede de olsa radyasyon partikülleri yüksek hızlarda dışarı kaçabiliyor. Bu teori uzun bir süre boyunca doğru ancak kanıtlaması neredeyse imkânsız olarak görüldü. Uzayın dengesini sağladığı ve galaksinin parçalanmasını engellediği düşünülen kara delikler, milyarlarca yıl var olsa da, bir gün tükeniyor. Kara deliklerin, Stephen Hawking tarafından ortaya atılan ve Hawking radyasyonu, Hawking ışıması ya da Hawking ışınımı adı verilen teorik yöntemle ömrünü sürdürdüğü tahmin ediliyor.

Hawking radyasyonu, Stephen Hawking’in 1975 yılında yayımladığı makalesinde öne sürdüğü bir teoridir. Ne var ki, içerisinde hiçbir atomun bulunmadığı vakumlu uzay boşluğunun bile aslında atom altı partiküllerle dolu olduğu biliniyor. Bu partiküller yoktan var olup yeniden yok oluyor. Bir anda ortaya çıkan partiküllerin yok olmasının nedeni çift olarak oluşmaları: Madde ve anti-madde.

Madde ile anti-madde arasındaki tek fark birinin negatif diğerinin pozitif elektrik yükü taşıması. Bu iki partikül uzay boşluğunda birbirine temas ettiği anda imha oluyor ve geriye bir şey kalmıyor. Ancak bu olay bir kara deliğin yakınında meydana geldiğinde durum farklı şekilde gelişiyor. Teoriye göre kara delikten içeri giren negatif enerjili parçacık, kara deliğin toplam enerjisinin azalmasına sebep oluyor. Dışarıda kalıp kara deliğe giremeyen pozitif enerjili parçacık ise delikten uzaklaşıyor. Kütle-enerji eşdeğerliliği bozulduğu için her bir ışımada kara deliğin toplam kütlesi biraz daha azalıyor. Sonuçta kara delik küçülüyor. Bu da her kara deliğin bir ömrünün olduğu ve sonunda ‘buharlaşıp’ yok olacağı anlamına geliyor. Bu süreç trilyonlarca trilyon yıl sürüyor. Teoriye göre kara deliklerin yaydıkları enerjinin gücü, kütleleriyle ters orantılı. Yani ne kadar küçüklerse evrene o kadar kuvvetli Hawking radyasyonu yayıyorlar.

Hazırlayan: İrem Özöztürk